jawadde

Het beursseizoen zit erop !! En blij dat ik ben, het is echt niks te vroeg.  Normaal eindigt m'n seizoen wat vroeger, zeg maar midden of eind mei, nu was het pas op 7 juni.  Dat scheelt eigenlijk, welbeschouwd, slechts enkele dagen, maar die doen er toch wel toe, merk ik.  Ik ben in m'n leven nog nooit zo moe geweest, denk ik.  Of ik herinner het mij niet meer en dan zou het wel eens kunnen dat ik toen nog meer vermoeid was en het mij daardoor niet meer voor de geest kan halen.  Want die hersenen zijn nu ook meer dan ooit op, leeggezogen en achtergelaten als een uitgedroogd stuk fruit.  Nadenken doet pijn en vraagt te veel, merkte ik dit weekend.  Ik dacht de tijd die ik wakker doorbracht, heb meer geslapen op twee weekendnachten dan in de afgelopen twee weken samen, nuttig te spenderen en mezelf en vrouwlief een plezier te doen door een technisch schetsje te maken van een lounge-bankje op wielen dat ik zelf even in elkaar zou knutselen.  Je weet wel zo'n gezellige sofa voor buiten op het terras.  Helemaal in tropisch hardhout, met witte kussens.  Ja, witte, een ideetje van moeder de vrouw.  Tja, ze moet ze zelf proper houden, dus mag ze ook zelf de kleur bepalen, zo liberaal ben ik dan wel.  Enfin, ik denk niet dat ik, eens ik de moed en energie gevonden heb om er effectief aan te beginnen, enige blik mag werpen op dat blaadje volgeklad met afmetingen, om dit ding in elkaar te steken, want anders vrees ik dat het niet goed komt.  Gewoon een aantal planken en palen gaan halen en dan telkens de dingen op maat afzagen, lijkt mij veel verstandiger dan dingen op voorhand te verzagen, afgaand op wat ik deze zondag heb genoteerd.  Ja, zo ga ik het doen.  Ik kijk er niet echt naar uit nochtans.  Waar ik wel naar uitkijk is naar die 2, bijna 3 weken vakantie in Zuid-Frankrijk.  Lekker niksen, geen stress, niks moet alles mag. Wat quality time met de familie, met mama en zoon. Die heb ik behoorlijk gemist in de afgelopen weken, maar als ie er dan is, dan vraagt het teveel om met hem te spelen en te ravotten.  En dan wil ik 'm het liefst half in slaap in m'n armen op de zetel onderuitgezakt.  Ik verwijt de leeftijd, hoewel slechts 36, maar ik weet zeker dat ik vroeger gedurende langere periode hard kon werken.  Of zou het toch het complexere familieleven zijn, met het meerwerk van tuinonderhoud en het entertainen van een 4-jarige peuter met overschotten aan energie. Ik weet het niet maar hoop wel dat het niet al te lang meer duurt alvorens ik me weer de oude voel.  Zal wel niet, tot volgende week.