Pff.. 't is zover, België heeft terug een hoofd

Tjonge, jonge, wat heeft dit lang geduurd zeg.  Toch bijna onwezelijk, dat zoiets kan en mag op topniveau.  Als we nu België een keer als een groot bedrijf beschouwen met alle onderdanen als medewerkers en het bnp als omzet.  Waar zouden we dan nu, met dit bedrijf staan na 9 maanden zonder leiding.  Nergens, maar zeer zeker dicht bij het faillissement.  Deugdelijk bestuur, zou dat zeker niet genoemd kunnen worden.  Was het nochtans niet uitgerekend met die slogan dat CD&V naar de verkiezing is getrokken.  Met nog een rits andere beloftes, zeer zeker, waar zeer waarschijnlijk ook weer niks van gerealiseerd zal worden, integendeel.

De geschiedenis herhaalt zich constant, België betaalt alweer een zeer hoge prijs om politiek opnieuw oranje te kunnen kleuren.  Maar ook CD&V zelf betaalt volgens mij, of zal bij de volgende verkiezingen toch, een hoge prijs betalen om hun kopman in het zadel te hijsen.  Hoe lang zal hij daar kunnen blijven zitten ?  Tot de inhoudelijke discussies echt beginnen.  Dan barst deze zeepbel onmiddellijk en abrupt.  Laat daar geen twijfel over bestaan.  Dit is zo ongeveer de meest artificiële regering ooit, zonder visie, zonder project, zonder consensus, zonder geld.  Maar wel met veel ministers, veel uiteenlopende meningen, veel touwtrekkerij, veel ongenoegen, veel "onder de gordel" kritiek en voor elk wat wils.  Meneer Leterme krijgt wat hij wou, de sleutels van de 16, CD&V heeft 2 voorzitters op evenveel maanden gekend, verliest z'n kartelpartner en zal harde klappen krijgen in de polls die elkaar in sneltempo zullen opvolgen in de komende maanden.  De harde confrontatie tussen Vlaanderen en Wallonië wordt op de spits gedreven.  De confrontaties tussen verschillende partijen in het franstalige landsgedeelte worden steeds scherper.  De regering wordt voor hen min of meer het speelterrein waar gespeeld wordt voor de uitslag van de regionale verkiezingen van 2009.  Wie wordt daar allemaal beter van : 7 staatssecretarissen, 15 ministers en de media.  Alle andere Belgen, Walen of Vlamingen, arbeiders en werkgevers, zijn alleen maar de pineut.  Er zal namelijk in geen enkel dossier een beslissing vallen : vergeet de lastenverlaging, vergeet de regionalisering van de arbeidsmarkt, vergeet de staatshervorming, vergeet gewoon alles wat ze ons in 2007 hebben beloofd.  Als ze het politieke spelletje van de afgelopen maanden nog wat langer kunnen volhouden, dan slagen ze daar wellicht zelfs in.  Dan zijn alle Belgen vergeten waarom ze hebben gestemd op die of gene en kunnen ons politiekers in 2009 of later met exact dezelfde beloftes terug naar de verkiezingen.  Eigenlijk zouden we alle 22 staatmannen en -vrouwen allemaal moeten aanklagen en voor de rechter slepen : want geen van hen zal doen wat zij plechtig aan de Koning beloven, de grondwet en de wetten van het volk naleven.

tja, jongens, het is me wat. Al meer dan twee decennia ben ik bezig met computers, netwerken, programma's, nog maar op. Ik voel me er behoorlijk bij op m'n gemak en weet perfect hoe ik dingen aan de praat krijg en hou. Ik doe het graag en vol overgave, zowel privé als voor m'n job. Ik merkte echter al een tijdje dat er een noodzaak was om de dingen beter te doorgronden, vooral voor m'n werkgerelateerd gebruik van software. Dus ... opleiding volgen. Eerste cursus in een behoorlijk lange reeks : C# in een .Net-omgeving. Een gratis Cevora-cursus, dus "how bad could it get". Behoorlijk "bad". Ik zal niet zeggen dat ik er geen klop van snapte, maar wel dat ik er niet veel van bakte in de voorbeeld-oefeningen. Het was verre van m'n bedoeling om uit deze cursus te komen en volbloed programmeur te zijn, ik wilde enkel begrijpen wat een code doet en kunnen opsporen waar een code foutloopt zonder te beschikken over welke programmeer-omgeving dan ook. Niet mogelijk, hé. Jongens, wat is het knap om te zien hoe die dingen in elkaar gebokst kunnen worden, maar man, wat is het moeilijk om ze zelf in elkaar te knutselen. Vanaf de eerste dag was het telkens opnieuw bang afwachten hoe lang het nog zou duren alvorens de knappe kop vooraan de klas weer papiertjes begon uit te delen met de meest braindamaging uitdagingen (althans voor mij). Nog maar zelden in m'n leven heb ik zo gezweet in een klaslokaal. 't Was erger dan in m'n studietijd toen ik moest slagen.
Tegelijkertijd ben ik een weinig gerustgesteld dat ik het niet kon. Ieder z'n job en geef mij maar de mijne waarin ik vanuit een pure business- en communicatie-achtergrond vlekkeloos kan vertalen wat een stuk software (een solution) moet doen en kunnen. Als ik zag hoe de meesten probleemloos de kleine vraagstukken konden omtoveren, in no time, tot werkende stukjes code, was ik 'in awe', maar 's middags onder de lunch, gezellig keuvelen over alledaagse dingen, dat zat er echter niet in. Zelf babbelen over het weer, godbeterd, was te veel van het goede.
Het zijn rare kwasten, die programmeurs en ik zal ze waarschijnlijk nooit helemaal doorgronden, maar mijn god, wat zijn het logisch denkende bollebozen, die naar mijn gevoel, steeds meer beginnen te lijken op de dingen waarvoor ze hun code schrijven. Ja, ik voel met ze mee, in een computer moet je ook eerst iets instoppen, alvorens er iets uitkomt. Hewel, ik had soms het gevoel dat ook zij enkel konden functioneren als je er eerst input aan gaf. Hoe dikwijls ik niet heb geprobeerd om de conversatie aan de gang te krijgen. Alleen dat lukt niet met alledaagse openers als "wat denk je zoal over...". Want dan krijg je eerste een analyse voorgeschoteld die je niet hebt gevraagd. Als je al iets krijgt, want je hebt niet gezegd dat ze hun gedacht ook moesten uiten.
Bon, ik heb er toch veel uit geleerd, uit die opleiding. Ook op het vlak van .Net en C# hoor en zal vanaf nu m'n externe programmeur beter kunnen volgen en helpen bij het debuggen. En daar was het om te doen.