Wat nu ?

En nu heren van de politiek ? Wat gaat er nu gebeuren ? Opnieuw naar af. Geen sprankeltje hoop meer op een uitweg. Heeft Bart De Wever ons Belgenland in de vernieling gereden door het "aanbod" van Di Rupo af te wijzen ? Ik zou het niet kunnen zeggen en het doet er eigenlijk ook niet toe wie de schuldige zou zijn. Er kan in het traject van die 390 dagen roemloos proberen, allicht een aantal keer een andere schuldige aangeduid worden.

Wat wel zeker is, is dat we er nog lang niet uit zijn en dat we eigenlijk, laten we eerlijk zijn, op een punt zijn aanbeland waar we kunnen spreken van een bestuurlijk faillissement van de staat. In een commerciële onderneming hadden we allang echt failliet geweest en had de concurrentie ons al opgegeten. Voor een natie is de concurrentie tegenwoordig niet meer een ander (buur)land maar wel de financiële markten, aangevoerd en gedemagogeerd door Moody's en consoorten.
Om dus te vermijden dat we binnenkort opgegeten worden door speculanten, stel ik voor om ons land door de huidige regering van lopende zaken "onder curatele" te laten plaatsen van Europa. Dan kunnen de 27 lidstaten die blijkbaar wel regelmatig tot concensus kunnen komen over allerlei moeilijke onderwerpen, de broodnodige maatregelen treffen die ons land uit het moeras moeten halen van de vorige crisis en moeten wapenen tegen de vele crisissen die in de komende jaren nog zullen komen. Wat wij zelf, twee taalgroepen naast elkaar, kunnen dat blijkbaar niet meer.

Arm Vlaanderen lees ik vaak in commentaarstukken op de simplistische "alles voor mij en niks voor een ander" onderhandelingstechnieken van N-VA en de "ik leg al mijn eieren in een ander z'n mandje" CD&V, maar maak er gerust arm België van. Rijp voor een staatsgreep, zo rijp als een sappige vrucht. En bij gebrek aan een sterk leger, dat die klus al lang had geklaard in éénder welk ander land, stilaan overrijp. Dus, meneer Leterme, neem gewoon ontslag als ontslagnemend premier, en draag je bevoegdheden over aan Europa, zodat onze vrienden Merkel, Sarkozy, Cameron de harde maatregelen kunnen treffen die zij ook in hun eigen land hebben genomen en die er stuk voor stuk voor zorgen dat zij het Europese peloton blijven aanvoeren ook nadat de toevallige gelukstreffer van kortstondige en door willekeurige euforie ontstane economische heropleving door onder meer de vergrijzing uitgewist is.

Het is dringend nodig, heb 5 minuten politieke moed. Hoeveel handtekeningen heb je ook alweer nodig om Europa te verplichten een topic te agenderen ? 1.000.000 ? Zouden we die niet vinden ?

Opnieuw wat tijd

Nu ik opnieuw wat tijd heb, kan ik misschien terug af en toe een post zetten op mijn blog. Weet je, je begint aan zoiets met veel moed en de overtuiging dat je dat wel volhoudt, regelmatig een berichtje typen. Liefst over iets interessants dat je gelezen of gehoord hebt en waar je best wel een mening over hebt. Maar dat pakt toch flikker anders uit dan gedacht. En het is niet dat ik plots verstoken ben van meningen of gedachten. Dat zeker niet ! Het is gewoon dat je tegenwoordig zoveel gedachten, ideeën en interessante weetjes hoort, leest en door je hoofd hebt racen dat je plots niet meer weet waar je zelf nog over zou kunnen bloggen. Het lijkt wel of iedereen je net voor is en dan datgene op internet smijt waar je ook aan dacht.
Maar toch, ik heb weer wat meer tijd, om na te denken in plaats van te doen en dat neer te pennen.

Hoe dat zo plots komt ? Wel, ik ben sinds kort van job veranderd. Niet dat ik nu minder moet werken, integendeel, maar met een hernieuwd plezier en enthousiasme. Met een ambitie en toekomstvisie en dat schept gewoon vanzelf meer tijd, alsof er plots meer uren in een dag zitten. De periode na de overname van Fairtec was, op z'n zachtst gezegd, tumultueus en stresserend door de onzekerheid en de druk van een aantal opportuniteiten die ik tegen elkaar wilde uitspelen. Je doet dat beter niet en kiest best zo snel mogelijk wat je wil. Dat heb ik nu geleerd. En ik heb ook meer tijd doordat een aantal redelijk ingrijpende werken thuis bijna achter de rug zijn.
Ik heb dus meer tijd om mij opnieuw met minder nuttige doch zeer amusante dingen bezig te houden, zoals mijn muziek en mijn online alter ego.
Verwacht nu ook weer niet dat er hier elke dag, of zelfs elke week, super onderhoudende epistels te lezen zullen zijn. Zo amusant is bloggen nu ook weer niet, of zoveel extra tijd heb ik nu ook weer niet. Maar toch...
Ik doe mijn best. Wie weet, morgen ?