Ik en Rik

Omdat ik wat terrein moet winnen in het schrijven van blogposts, hierbij al meteen een tweede berichtje voor deze week.  Ik heb het de laatste weken namelijk wat verwaarloosd uit noodzaak en binnenkort vertrek ik op vakantie.  Ik ben geen fervent ICT-fanaat, zeker al niet tijdens de verlofperiode.  Dan doe ik meestal gewoon niets ! Genieten dat ik daarvan kan, man dat geloof je niet.  Zo ben ik.  Druk, druk, zonder twijfelen ervoor gaan als het nodig is, maar asjeblief geen gedoe tijdens de rustperiode in Frankrijk of elders onder het zonnetje.  Weg met de GSM's, PDA's, laptops en andere stress-veroorzakers die we tegenwoordig blijkbaar allemaal hebben, gulzig tentoonspreiden op elke mogelijke plaats en niet zelden gebruiken als een status-item zonder weerga.  Ik ben voorstander van "the simpel life", alleen is het niet aan mij weggelegd omdat ik gewoon niet handig genoeg ben of vaak over onvoldoende geduld beschik.  Ik ben anders wel een groot aanhanger van het boerenleven, maar dan echt op een familiale manier, niet op de industriële, gevoelloze wijze die tegenwoordig gesleten wordt als landbouwbedrijf. Nee, voor mij is de invulling van "the simpel life" echt één van genieten, relaxen, de dingen nemen zoals ze komen.  Ik ben een simpele mens. Dat zei ook Rik Torfs, geprezen woordenkunstenaar, overal gevraagd om z'n mening te geven.  Hij heeft er dan ook altijd één, een beetje zoals ik eigenlijk.  Nu ik er over nadenk, ik voel me meer dan ooit verwant met die mens. Ik vind 'm vaak zeer boeiend om naar te luisteren, behalve als hij zich als een clown voor de kar laat spannen van een al even burleske presentator van een televisie-kwis. Dat vind ik wat misplaatst en eigenlijk beneden z'n eigenwaarde.  Maar zoals deze middag op Radio 1.  Ik heb 'm slechts 10 minuten bezig gehoord over boeken schrijven en andere alledaagse dingen en dan kan ik 'm wel appreciëren.  Hij heeft zich, net als ik, volledig afgesloten van de manier waarop de katholieke kerk is geëvolueerd, of eigenlijk net niet, in de afgelopen jaren en hoe ze als instantie omgaat met haar gelovigen.  Hij weliswaar met veel meer kennis van zaken dan ik, maar toch.  Je moet er eigenlijk geen jota van weten om door te hebben dat elke geformaliseerde vorm van geloof er één is die erop uit is om de mensen te onderdrukken, dom te houden en zoveel mogelijk fondsen uit de zakken te kloppen.  Je dient geen jaartallen uit het hoofd te kennen om ervan overtuigd te zijn dat elke gelovige een andere gelovige nodig heeft om te blijven geloven, zelfs als hij die met geweld en na lange weerstand eindelijk bekeerd heeft. Je hoeft de middeleeuwse geschiedenis van heksenverbrandingen en kruistochten niet te kunnen debiteren om te weten welke gruwelijke daden werden gepleegd, en in sommige landen nog steeds, in 'naam van God'.  Ik voel mij dus een beetje verbonden met hem, ik en Rik.